2️⃣0️⃣2️⃣5️⃣
C o R o N a - de eerste lichting
Het begin van een wedergeboorte, de ontdekking van de heldin in mezelf.

En dan ben je ‘ineens’ vijf jaren verder.
Ik werkte in de zorgwereld en ik kreeg in maart 2020, de zogenaamde eerste lichting, om precies te zijn op 28 maart het duistere onzichtbare virus te pakken.
En hoe!

Op zaterdagmorgen 28 maart 2020 kon ik m’n bed niet meer uitkomen, ik kon niet meer lopen én ik kon niet meer praten. Medicatie en een lang ziekbed volgde. Een puffer werd geïntroduceerd, ik kon niet naar het ziekenhuis omdat er geen plek voor me was, maar was wel een zeer ernstig geval. Ik heb in m’n leven wel eens een echte griep gehad, maar dit sloeg echt alles. Welgeteld tien dagen heb ik aansluitend meer dan 40 graden koorts gehad. Ik ‘dreef’ zowel dag als nacht in m’n bed en toen de plaatsvervangende huisarts kwam kijken dacht ik in een scène beland te zijn van een enge sciencefiction film. De dokter was helemaal ingepakt voor bescherming, er was nagenoeg niets menselijks meer te herkennen. Je kunt wel nagaan dat dit, ondanks zwaar ziek te zijn, op dat moment ook iets met je doet. Mentaal kan ik best sterk zijn, maar ik dacht echt dat ik doodging. Dit was het dan, het einde nadert voor mij. Ik ben ten dode opgeschreven. Mijn vertrouwde wereld stortte in. Een pijnlijk proces.

Maar weet je. Een mens zit wonderlijk in elkaar. En wilskracht is ook een dingetje. Ik ben geen type die in een hoekje weg gaat zitten kwijnen. Dat had ik mezelf al ‘bewezen’ tijdens m’n echtscheiding destijds in 2006/07.
En later tijdens mijn tijdelijke uitval door schouders-problematiek, het was alsof er op een dag een scherp brandende pijl in mijn rechter schouder schoot, liet ik mij ook niet kisten. Naarstig ging ik op zoek naar antwoorden. Ik wilde weer zelf gaan koken maar ik kon geen pannetje omhooghouden. Een paar dagen later verplaatste dit gevoel naar mijn linker schouder en daar bleef ik destijds uiteindelijk zo’n 7 maanden voor thuis. Niemand kon mij vertellen wat er gebeurd was en wat ik er aan kon doen. Allerlei therapeuten bezocht maar niemand kon iets doen, er was niets stuk. Gelukkig maar, alleen de vraag en vragen bleven wat ik hier toch mee aan moest. Wat was de oorzaak van dit alles?

Terug naar de C o R ona tijd.
Er was een enorme welwillendheid om te doen wat er viel te doen. Elke dag is er één en positief blijven, ondanks alle diepe ellende, narigheid, klachten en emoties.
Dat ik, toen ik mij weer enigszins kon verplaatsen, ook nog eens gevallen ben tegen een deurpost aan en ik even buiten westen was, was een nare bijkomstigheid. Mijn gehele linkerkant van mijn lichaam kreeg nog een flinke opdonder na. Ik zakte in elkaar. Later leerde ik dat de linkerkant van je lichaam staat voor je gevoelswereld. Het was als een signaal dat mijn lichaam en geest mij iets duidelijk probeerde te maken. Er moest wel een reset plaatsvinden vanaf een soort 0-punt.

Op een dag ging het weer redelijk de goede kant op. Met kleine stapjes die voor mij al behoorlijk groot waren.
Tijdens de revalidatie fase kon ik thuis ‘van alles van een afstandje’ bekijken.
Ik had zoveel vragen.
En ik begon dingen te doorzien.
En ik kwam steeds meer uit dit diepe diepe dal.
En ik begon meer dingen te doorzien.
En het balletje bleef maar rollen en rollen.
De mondkapjes plicht, de avondklok, de politiek, de lock-downs, de qr-code, de valse berichtgevingen….
En na een tijdje begon ik mij te realiseren dat dit diepe diepe dal mij juist enorm heeft geholpen patronen te doorzien. Patronen van narcistisch en manipulatief gedrag bijvoorbeeld. Inmiddels had ik de relatie met mijn ex-vriend verbroken en hem de deur gewezen. Mijn ogen gingen steeds meer open.

Het onmenselijke in deze wereld met hun vreselijke dwang voor het nemen van vaccinaties en pcr testen. Bizar. Onze oudjes opgesloten achter ramen en deuren, mochten niet eens naar buiten. Schandelijk. Kindjes die zich buiten in de kou moesten omkleden voor het zwemmen gaan. Absurd!
Geen haar op m’n hoofd dacht eraan om een vaccinatie te nemen, want dan zou ik als gevolg daarvan écht doodgaan. Mijn intuïtief gevoel laat ik leidend zijn. Het voelde alsof iedere vezel en lichaamscel een alarm belletje lieten rinkelen en een rood vlaggetje omhoog hesen. Niemand vertelt mij wat ik met m’n eigen lichaam doe.

Tja als je net uit zo’n ziektebed komt, is het niet verwonderlijk dat je super open staat voor je gevoel, alle zintuigen stonden op scherp en wagenwijd open. Zeer kwetsbaar en tegelijkertijd zo krachtig. En Vrijheid en spiritualiteit (=nee niet zweverig, maar in een gewoon heerlijk down-to-earth-way) kwam als vanzelf naar me toe. Mijn ware natuur drong zich bij me op, als een persoonlijke overwinning. Wat een geluk. Of zou dit niets met geluk te maken hebben maar meer met voorbestemming?
Alsof ik boven mezelf ben uitgestegen. Overgave. Heroïsch.
Als een soort van wedergeboorte, ontwaken. Alleen dan ietsjes anders, ik zag niet alleen het licht, maar ook het donker. Met een nog sterker immuunsysteem.
Is dat niet wonderbaarlijk?
Ja ik ben er nog en ik mag nog op deze aarde zijn. Op deze leerschool. Wat ga ik doen? Wat mag ik nog ontdekken? Vragen die ik beter maar meteen weer los kan laten.

Het leven leven in een staat van neutraliteit.
Neutraliteit is een zegen, het gevoel van vrijheid die op m’n pad komt, is fijn om door te mogen geven en zelfs te delen.
Deze transformatie heeft om een behoorlijke inzet gevraagd en het is met name dankbaarheid dat ik hierbij voel. Meer leven en handelen vanuit mijn hart en een gevoel van innerlijk weten.

Voor niemand was dit een fijne tijd, meer een hel. En wat een verdriet en drama.
Hoe enorm groot het kwaad is waar we mee te maken hebben in deze wereld, zijn de meeste mensen niet in staat om te beseffen.

Hoe gek het ook misschien moge klinken.
Voor mij persoonlijk heeft deze donkere periode juist veel opgeleverd. Het is tijdens moeilijke tijden dat we de held/heldin in onszelf ontdekken.
Geleerd dat wat we geleerd hebben niets met leren te maken heeft gehad. Het draait allemaal om zelf ontdekken. Op wat voor manier dan ook. Daar leer je pas van. Geleerd over manipulatie technieken en wat narcisme precies inhoudt, maar ook codependentie. Geleerd om weer op te staan voor mezelf en dierbaren. Geleerd om meer naar m’n gevoel en intuïtie te gaan en dat op een organische en natuurlijke manier. Inzien dat ik wel degelijk keuzes kan maken, ongeacht wat andere mensen van me denken. Wat zullen ze wel niet van me zeggen en/of vinden. Geleerd om zelf mijn revalidatie-proces vorm te geven, want ik had geen recht op fysiotherapie omdat ik niet in het ziekenhuis had gelegen.
Daarin nam ik voor mezelf de leiding, een bepaalde focus, mijn eigen verantwoordelijkheid. De bedrijfsarts juichde mijn persoonlijke inzet ontzettend toe. Logisch, want ook hij zat met z’n handen in z’n haar.
En nog veel meer. Want er gebeurde in die tijd zo abnormaal veel.

Alle kwartjes vielen voor mij, ik had zo’n ‘openbaring’ nog niet eerder gehad in die mate in mijn leven.

Als het gaat om leven of dood, heb ik het gevoel dat ik beiden omarmt heb. Wat voor de rups de dood is, is voor de vlinder een geboorte.
Het is als kiezen voor mijn bestaansrecht.
Ik hoef me niet (meer) te verstoppen, ik mag er zijn. Ik mag mij weer volledig gaan bewegen en laten horen. En meer nietsdoen, meer zijn.

Geloof in jezelf is je grootste kracht zegt Michael Pilarczyk.
Deepak Chopra zegt dat alle grote veranderingen vooraf gaan aan chaos.
En chaos is er nog steeds heden ten dage.
Hoe zou het vanaf nu over vijf jaren zijn?
Dit mag niet nog eens gebeuren….
Beter gezegd:
Hoop doet leven. Een geruststellende gedachte. En leven is ontdekken wat voor jou waarheid is. Door ervaring en bewustzijn. Leven is een proces van bewuster zijn, ieder in zijn of haar proces. Je hoeft elkaar niet altijd te begrijpen, liefde is alles waar het om draait. Niet zomaar liefde, maar meer onvoorwaardelijke liefde voor alles wat leeft en voor alles wat is. Leef je leven, en als je achterom kijkt, zonder spijt. Het leven is een avontuur. Jij bent onderdeel van het leven en spiritualiteit is jouw ware natuur. Het leven dat begrepen wordt door jouw ziel.

Een lichtje al is het nog zo klein hoop ik dat ik mag zijn in deze wereld door compassie, door te verzachten en bij m’n gevoel en intuïtie te blijven. Meer in balans tussen denken en voelen. Met meer vertrouwen. En ook wat humor helpt. Het zijn magische tijden.

Speciaal voor de mensen die onbegrepen klachten hebben, heb ik een nieuwe retraite bijna afgerond. Deze retraite kan ik ook samen met je online doen. Het gaat om mensen met (chronische) pijn(en), waarvoor geen medische oorzaken zijn gevonden. Voel jij je van het kastje naar de muur gestuurd? Ben je aan het einde van je latijn en leg je jezelf er maar bij neer? Hebben ze tegen je gezegd dat je er maar mee moet leren leven? Vaak vindt je wat je zoekt als je stopt met zoeken.

Wie wil zich aanmelden voor een eerste x online-retraite. Ben jij of ken je iemand die dit wil ervaren, neem dan contact met me op en geef even in het kort de reden hiervoor aan. Degene die ik uitkies, krijgt deze waardevolle 8-daagse online retraite voor €55 ipv €250,00). De naam van deze nieuwe retraite is : Meer bewust- en gewaarzijn. In twee blokjes van circa 2 uur per dag deel ik telefonisch informatie met je en wordt je uitgenodigd om (korte) oefeningen te doen. Op afstand met een luisterend oor, gewoon lekker in je eigen huis. Na afloop krijg je het Naturescript retraite -certificaat online toegestuurd.

Hoe zou het zijn als je meer jezelf mocht zijn?

Liefde, Vera❤️
Geschreven op 27 februari 2025©️